സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം നൂറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്നു, അശ്രാന്തമായ വാദവും സ്ഥിരോത്സാഹവും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനത്തിലും 20-ആം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ തുടക്കം മുതല്‍, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ സൂസൻ ബി. ആൻ്റണി, എലിസബത്ത് കാഡി സ്റ്റാൻ്റൺ എന്നിവരെപ്പോലുള്ള വോട്ടവകാശവാദികൾ ബാലറ്റ് ബോക്സിൽ തുല്യതയ്ക്ക് നേതൃത്വം നൽകി. സാമൂഹികമായ തിരിച്ചടിയും രാഷ്ട്രീയ എതിർപ്പും നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടും, ഈ പ്രവർത്തകർ വോട്ടവകാശം ആവശ്യപ്പെട്ട് മാർച്ചുകളും നിവേദനങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളും സംഘടിപ്പിച്ചു.
1920-ൽ, യു.എസ് ഭരണഘടനയിലെ 19-ാം ഭേദഗതി സ്ത്രീകൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകി, ലിംഗസമത്വത്തിനായുള്ള പോരാട്ടത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന നേട്ടം ആയിരുന്നു ഇത്. എന്നിരുന്നാലും, വിവേചനപരമായ നിയമങ്ങളും സമ്പ്രദായങ്ങളും കാരണം നിറമുള്ള സ്ത്രീകൾ തടസ്സങ്ങൾ നേരിടുന്നതിനാൽ, ഈ വിജയം പ്രാഥമികമായി വെള്ളക്കാരായ സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രയോജനം ചെയ്തുവെന്ന് അംഗീകരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
അന്തർദേശീയമായി, സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ സമയത്തിലും തന്ത്രങ്ങളിലും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. 1893-ൽ ന്യൂസിലാൻഡ് നേതൃത്വം നൽകി, ദേശീയ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകുന്ന ആദ്യത്തെ സ്വയംഭരണ രാഷ്ട്രമായി മാറി. മറ്റു രാജ്യങ്ങളും ഇത് പിന്തുടർന്നു, ചിലർ ക്രമേണയും മറ്റു ചിലർ കാര്യമായ സാമൂഹിക പ്രക്ഷോഭങ്ങളിലൂടെയും വോട്ടവകാശം നൽകി.
സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം ലിംഗസമത്വത്തിനായുള്ള നിരന്തരമായ അന്വേഷണത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന അധ്യായത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. പുരോഗതി കൈവരിച്ചെങ്കിലും, വംശം, സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക നില എന്നിവ പരിഗണിക്കാതെ എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും ജനാധിപത്യ പ്രക്രിയയിൽ പങ്കെടുക്കാനുള്ള അവരുടെ മൗലികാവകാശം വിനിയോഗിക്കാമെന്ന് ഉറപ്പാക്കാനുള്ള പോരാട്ടം ഇന്നും തുടരുന്നു.
